آموزش مبتنی بر تجربه در آزمایشگاه و طبیعت، بخش تفکیک ناپذیر آموزش علوم
زیستی در مدارس و دانشگاه ها می باشد. ولی، عوامل مختلفی باعث عدم استقبال دبیران
زیست شناسی از آموزشهای تجربی و گرایش شدید به آموزشهای کاملا نظری و شفاهی شده است.
بدون شک، روند احیای فرایند آموزش صحیح زیست شناسی به کمک امکانات
آزمایشگاهی، بایستی بخش مهمی از برنامه
های آموزشی حال و آینده کشور باشد. بنابراین با توجه به این که میهن ما، به دنبال
دست یافتن به قله های علم و دانش و فنون علمی پیشرفته است، اهمیت آموزش تجربی و
امکانات آزمایشگاهی صد چندان می شود.
البته به نظر می رسد، بسیاری از دبیران زیست شناسی، ضعف سخت افزاری و
یا فقدان امکانات آزمایشگاهی مناسب را دلیل اصلی محدویت آموزش تجربی در آزمایشگاه معرفی می کنند. ولی در حقیقت، مواد و وسایل
آزمایشگاهی (هر چند محدود) بسیاری از
مدارس و پژوهش سراهای دانش آموزی برای
انجام انبوهی از فعالیتهای آموزشی تجربی مناسب می باشد. به علاوه طبیعت غنی و
متنوع ایران، آزمایشگاه بزرگ و گسترده ای است که فراروی ما به ودیعه نهاده شده
است؛ و شناخت کامل و معرفی شایسته آن وظیفه همه دست اندرکاران آموزش، به ویژه
دبیران زیست شناسی است، که به طور تخصصی و اصولی به این امر مهم همت گمارند.
بنابراین، با وجود
اختلاف موجود بین امکانات آموزشی-آزمایشگاهی در مدارس کشور، دلائل نرم افزاری و
فرهنگی ( که نقش مهم تری نیز دارند) در عدم استقبال و استفاده از آزمایشگاهها
موثر می باشد. از طرف دیگر، تغییر برنامه آموزشی از ترمی به سالی-واحدی، با حذف
واحد درسی آزمایشگاه زیست شناسی و برگزاری نامناسب و در نهایت لغو کلیه مسابقات
آزمایشگاهی ضربه نهائی را بر پیکر نحیف فعالیتهای آزمایشگاهی مدارس وارد نموده
است.
امیدواریم، دبیران علوم پایه، در فرصت پیش آمده در نتیجه
اجرای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و برنامه جدید آموزشی این ضعف و نقص اساسی
را بر طرف کنند.دریافت
حجم: 232 کیلوبایت